فیلم | توصیه اکید پیامبر(ص) مبنی بر تفریح کردن

به گزارش ایکنا، زهره اخوان‌مقدم، دانشیار دانشگاه علوم قرآنی تهران، در بخش سوم مهندسی زندگی در خصوص جایگاه اخلاق در دین گفت: نباید صرفاً به انجام احکام توجه کنیم و در هنگام انجام احکام دچار بی‌اخلاقی شویم، چراکه در این صورت افعال ضد و نقیضی را انجام می‌دهیم. 

وی در بخش پنجم از مجموعه درس‌های مهندسی زندگی، که طی دو دقیقه یک مبحث تربیتی آموزش داده می‌شود، به بیان جایگاه و اهمیت تفریح کردن در دین اسلام پرداخت که در ادامه می‌خوانید.

به او می‌گویم برویم کوهنوردی می‌گوید نمی‌آیم؛ می‌گویم برویم پارک قدم بزنیم می‌گوید نه؛ می‌گویم چرا؟ می‌‌گوید خدا به ما اجازه تفریح نداده است. می‌گویم چه کسی گفته؟ می‌گوید خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ؛ و آنان كه از بيهوده روي‌گردانند»(آیه سوم، مؤمنون). مؤمنان از کارهای لغو دوری می‌کنند.

اما چه کسی گفته تفریح کردن کار لغوی است؟ تفریح یعنی شادی کردن. شادی کردن دو نوع است. می‌تواند سالم باشد و غیرسالم. آن چیزی که قرآن می‌گوید انجام ندهید تفریح ناسالم است. تفریحی که هدفمند نباشد، ناسالم است و تفریحی که به هدایت معنوی بازمی‌‌گردد، هدفمند و سالم است.

حضرت علی(ع) می‌فرمایند: مؤمن باید وقت خود را به سه قسمت تقسیم کند: یک قسمت عبادت، یک قسمت کار و تلاش و قسمت سوم تفریح. مؤمن باید به دنبال شاد کردن خود باشد و هر سه این موارد همراه با یکدیگر باشد.

امام باقر(ع) می‌فرمایند: «کسی که در زندگی بخش سوم یعنی تفریح را ندارد، دو بخش اول و دوم، یعنی کار و عبادت را نیز به خوبی نمی‌تواند انجام دهد.»  

در دعای کمیل می‌خوانیم: «قَوِّ عَلَى خِدْمَتِکَ جَوَارِحِي؛ خدایا برای خدمت به خودت جوارح و اعضای مرا قوی کن». برای قوی کردن جوارح باید ورزش و تفریح کرد. پس باید حتماً تفریح باشد.

پیامبر اسلام(ص) می‌فرمایند: خوشی کنید و بازی کنید و من کراهت دارم که همه بگویند که دین آنها دین غلیظ و خشکی است.» پس حتماً تفریح را در برنامه‌های زندگیتان قرار دهید.